
Gadamer Hans Georg (1900-2002), filozof niemiecki. Uczeń P. Natorpa i M. Heideggera. Współtwórca XX-wiecznej hermeneutyki. Jeden z najwybitniejszych współczesnych myślicieli europejskich. Profesor uniwersytetów w Lipsku (od 1938, 1946-1947 rektor), Frankfurcie nad Menem (od 1947) i Heidelbergu (od 1949). Podstawą swojej filozofii czyni szeroko pojętą filologię – poprzez penetrację poznawczą rzeczywistości mowy stara się odsłonić racjonalne struktury rządzące światem ludzkim we wszelkich jego przejawach. Hermeneutykę uważa za dialog między tekstem a człowiekiem, twierdząc, że tekst odczytuje się zawsze przez pryzmat pewnych założeń i uprzedzeń, które interpretacja ma odsłaniać (zasada koła hermeneutycznego). Dociekania Gadamera inspirowały wiele nurtów humanistyki współczesnej (estetykę, historiozofię, socjologię, teorię kultury, literaturoznawstwo).
SPIS TREŚCI
Świadek stulecia
Filozoficzna hermeneutyka Hansa-Georga Gadamera – próba wstępnego określenia
Hermeneutyka jako filozoficzna teoria rozumienia
Rehabilitacja przesądów
Istota doświadczenia hermeneutycznego
Rozumienie jako rozmowa i porozumienie
Założenie zupełności (tj. doskonałości lub pełni)
Dialektyka pytania i odpowiedzi
Językowość rozumienia jako uzasadnienie uniwersalności hermeneutyki
Hermeneutyczna filozofia sztuki
Powrót do Greków
Rehabilitacja filozofii praktycznej
Oddziaływanie teorii hermeneutycznej Hansa-Georga Gadamera
Spór z hermeneutyką podiltheyowską
Atak na neopozytywistów
Krytyka ze strony szkoły frankfurckiej
Dyskusja z postmodernistami
Podsumowanie
Ważniejsze daty z życia i twórczości Hansa-Georga Gadamera
Bibliografia
WYBÓR PISM
Uniwersalność problemu hermeneutycznego
Jak dalece język dyktuje myślenie?
Myśleć w zgodzie z językiem
Historyczność i prawda
Racjonalność wobec przemiany epok
Miejsce filozofii w dzisiejszym społeczeństwie
Teoria, technika, praktyka
Doświadczenie śmierci
Pomiędzy fenomenologią a dialektyką – próba samokrytyki