Do przygotowania niniejszej monografii, w której zajęto się obywatelem w aspekcie fenomenologicznym, skłoniło redaktorów naukowych zapotrzebowanie na pogłębione studium statusu człowieka w społeczeństwie obywatelskim. Na etapie konceptualizacji zakresu rozpoznania problemu założono, iż społeczeństwo obywatelskie jest procesem permanentnym i my – obywatele – w tym procesie uczestniczymy, między innymi poprzez obserwację zmian w nas samych. Zatem musimy spojrzeć w sposób pogłębiony na wszelkie procesy przemian człowieka, który – z punktu widzenia nauk społecznych – jest fenomenem. Zaś analizowane treści – wartości, wytwory kultury i idee, umożliwiające poznanie, przybliżają do uchwycenia istoty zjawisk uczestniczących w tym procesie. Głęboka dyskusja a wręcz dyskurs, który tą publikacją rozpoczynamy – bądź w nim uczestniczymy – powinien dać asumpt innym środowiskom naukowym do kontynuowania, a wręcz pogłębiania fenomenologicznego ujmowania przemiany człowieka w obywatela – uczestnika życia społecznego, który poprzez swoje działania stymuluje rozwój społeczeństwa obywatelskiego. (…) Wydaje się, że cel ujęcia obywatela jako fenomenu kreującego budowanie społeczeństwa obywatelskiego został znacznie pogłębiony i monografia będzie stanowiła ważki element dyskursu nad przedmiotowymi pojęciami. Uchwycenie w niniejszej monografii fenomenu obywatela przybliża perspektywę poznawczą nauk społecznych i rozszerza przedmiot analiz do zjawisk z zakresu prawa, wolności, idei, norm i postaw, wymiarów edukacji oraz aspektów zaangażowania obywateli w życie społeczne, zaś to otwarcie dyskursu jest intencją autorów niniejszej monografii. (Ze wstępu)