Kryzysy miejskie przejawiają się na dwa różne sposoby. Mogą mieć źródła w procesach intensyfikującej się urbanizacji. Mogą mieć także pozamiejskie przyczyny, lecz to w miastach ogniskują się ich najpoważniejsze skutki. Do najlepiej rozpoznanych w historii kryzysów (politycznych, ekonomicznych, demograficznych) dochodzą dziś nowe: kryzys klimatyczny, kryzys migracyjny, kryzys legitymizacji w polityce miejskiej, kryzysy identyfikacji i przynależności, kryzys wizji rozwoju, kryzys decyzyjności, partycypacji czy praw, kryzys w relacjach miasto a państwo i struktury międzynarodowe, wreszcie kryzys kompetencji niezbędnych do życia w miastach. Tradycyjne sytuacje kryzysowe zwykło się wyjaśniać w kategoriach ekonomicznych, socjologicznych czy politologicznych, nie doceniając ich charakterystyk kulturowych. Nie wszystkie kryzysy oraz ich źródła zostały jeszcze rozpoznane z perspektywy kulturowej. Po pierwsze – to właśnie kultura może być jednym ze źródeł, jak w wypadku miękkich modeli rozwoju miejskiego czy niewydolnych ekonomii symbolicznych, które zamiast remedium, okazują się zasłoną dymną rzeczywistych problemów. Po drugie jednak – to przede wszystkim w kulturze artykułują się dziś odpowiedzi na doświadczenie kryzysu. Często także to ona jest głównym źródłem rozwiązań. Kultura występuje zatem w różnych rolach, o które chcemy zapytać.
Powoduje to, że pilnej dyskusji wymagają również sposoby badania miasta. Tradycji badań nad miastami, dyscyplin i subdyscyplin jest wiele. Ich przedstawiciele, skupieni na własnych standardach naukowości, mało na ogół wiedzą o tym, co proponują sąsiedzi. Tzw. teoria miejska w XXI wieku staje się hybrydą konstruowaną z wielu, niejednokrotnie wykluczających się lub zwalczających założeń do tego stopnia, że orientacja w tym gąszczu wymaga coraz bardziej rozbudowanej wiedzy. Poruszamy się wśród różnych ontologii i założeń ontycznych, poszukujemy niesprzecznych z nimi epistemologii obejmujących swoim zasięgiem coraz bardziej złożone procesy, wydarzenia, projekty. Uspołecznienie wiedzy o dynamice miejskości wyłania nowych uczestników dyskusji o kryzysach miejskich: aktywistów miejskich, dziennikarzy, artystów, itd.
Uważamy zatem, że warto sformułować główne problemy i pokazać najbardziej obiecujące propozycje rozwiązań obejmujących wszystkie poziomy miejskości: poczynając od nowych praktyk artystycznych, architektonicznych, projektowych czy lokalnych praktyk mieszkańców miast, uwzględniając również nowe epistemologie i pragmatyczne sojusze międzydyscyplinarne.
Do udziału w konferencji zapraszamy przedstawicieli wszystkich dyscyplin czyniących przedmiotem badań miasta, procesy urbanizacji, tereny zurbanizowane, urbanocen, podmioty miejskie, itp. Proponujemy przyjęcie perspektywy kulturowej, przekraczającej podziały, o których wyżej mowa. Po pierwsze dlatego, że w porównaniu z perspektywą ekonomiczną, geograficzną, społeczną wydaje się ona nadal zbyt słabo rozwinięta. Po drugie dlatego, że kryzysy miejskie, z którymi mamy do czynienia w XXI wieku, trudno rozwiązywać abstrahując od przekazów i zmian kulturowych.
Pytania i obszary tematyczne, które dołączamy do zaproszenia, pokazują również jak dalece zmieniły się w ostatnich latach studia kulturowe, nie zacierając jednocześnie swego emancypacyjno-progresywnego charakteru. Sformułowane przez nas pytania dotyczą zarówno źródeł kryzysów miejskich, jak i strategii antykryzysowych. Oba te wymiary chcemy poddać pod dyskusję
- Miękkie modele zmiany miejskiej – źródła kryzysów czy ich rozwiązania?
- Czy miejskie ekonomie symboliczne wyczerpują się?
- Czy istnieje potrzeba kulturalizacji prawa do miasta?
- Jakie miejskie kompetencje są dziś potrzebne?
- Dla kogo jest miejsce w przestrzeni miejskiej: metropolitalni „inni” (klasa, etniczność, wiek, płeć), ruchliwe podmioty, nowe lokalności?
- Jak miasta odpowiadają na kryzys klimatyczny?
- Procesy miejskie a światowy ekosystem (antropocen, kapitałocen, urbanocen…)?
- Jak na fragmentację miast odpowiadają architektura uzdrawiająca i design holistyczny?
- Dokąd zmierza miejski techno-rozwój?
- Czy artystyczne strategie antykryzysowe są skuteczne?
- Teorie miejskie – kryzys czy nadprodukcja?
- Jaki jest potencjał a jakie słabości nowych ontologii w badaniach miejskich?
Termin akceptacji abstraktów: 10 września 2019.
Przewidujemy 20-minutowe wystąpienia. Zgłoszenia wraz z tytułem, afiliacją oraz abstraktem (do 1000 znaków) prosimy przesyłać do 1 września 2019 na adres kryzysy.miejskie@gmail.com
Opłata konferencyjna wynosi:
- dla pracowników naukowych: 300 zł
- dla doktorantów i niezależnych badaczy: 150 zł
Termin wpłaty: 30 września 2019 (na podany w późniejszym terminie numer konta).
Opłata obejmuje materiały konferencyjne oraz catering podczas konferencji. Nie obejmuje kosztów podróży oraz noclegów. Zainteresowanym oferujemy jednakże informację na temat bazy hotelowej w Poznaniu. Przewidujemy również publikację wybranych tekstów pokonferencyjnych.
Miejsce konferencji: Instytut Kulturoznawstwa UAM (Kampus Ogrody), ul. Szamarzewskiego 89, 60-658 Poznań